wspomina
Marek Gosa
ur. 09.05.1958
BIOGRAFIA
Urodzony 09.05.1958 w Łodzi. Mama była włókniarką, tkaczką na tkalni "Obrońców Pokoju" przy ulicy Kilińskiego w Łodzi. Pan Marek ukończył technikum włókiennicze, a następnie mechaniczną technologię włókna, specjalność tkactwo, na Politechnice Łódzkiej. Po studiach przez dwa miesiące pracował w Zakładach im. Armii Ludowej ("Alba") po których przeniósł się do Zakładów Przemysłu Bawełnianego im. F. Dzierżyńskiego "Eskimo" gdzie ukończył kurs mistrzowski na maszynach produkcji radzieckiej STB. Przez dwa lata pracował w tym zakładzie na tkalni najpierw jako pomocnik mistrza, a następnie jako mistrz. Przez kolejne dwa lata pracował jako kierownik oddziału przygotowawczego tkalni. Po czterech latach zmienił miejsce pracy na Zakłady Przemysłu Bawełnianego im. Sz. Harnama "Rena - Kord" w których pracował przez okres około dziecięciu lat, aż do likwidacji przemysłu włókienniczego. Przez siedem kolejnych lat pracował w Zakładach Farmaceutycznych "Argon" najpierw w magazynie promocyjnym, a następnie w hurtowni leków.
odsłuchaj
Jest tak, że moja mama była włókiennikiem, dokładnie tkaczką - zwykłą pracownicą na tkalni "Obrońców Pokoju" na Kilińskiego. Traf chciał czy tam życie, zrządzenie losu spowodowało, że do szkoły średniej poszedłem do technikum włókienniczego i to już, jak gdyby troszeczkę ukierunkowało moją przyszłą, jak to się mówi - karierę zawodową.
Skończyłem technikum włókiennicze i następnie zdawałem na Politechnikę Łódzką na wydział też włókienniczy, który zdałem. Też ukończyłem no i to już osta...
więcej
odsłuchaj
Tutaj po raz pierwszy spotkałem się z taką rodzinną atmosferą w zakładzie, gdzie dowiadywałem się, że bardzo dużo ludzi spotyka się po pracy ze sobą, spędza nawet weekendy ze sobą, także no.. było to troszeczkę dla mnie zaskoczenie. I też mogę.. znaczy przypominam sobie i mogę też przytoczyć taką sytuację kiedy jedna z pań odchodziła na emeryturę to jak przygotowała swoje pożegnanie z zakładem to to wyglądało jak wesele. Stoły się uginały od jedzenia, napojów różnego rodzaju (śmieje się). Także ...
więcej
odsłuchaj
Pracowałem jako ten dyspozytor - miałem trochę większą pensję. Tez wiedziałem, że będzie zakład zamknięty to oszczędzałem i trochę było, pieniędzy oszczędziłem. No ale tez wiadomo, że z kolei po roku czasu to się przeje. Trzeba zacząć za coś to dziecko wychować, trzeba za coś żyć, komorne opłacić. I byłem przerażony i.. pamiętam jak dostałem na sam koniec, dosłownie na sam koniec bezrobocia - jedną jedyna ofertę ale to już w takiej desperacji poszedłem do kierownika urzędu pracy. I mówię - cały ...
więcej
odsłuchaj
To znaczy tak - z jednej strony cały czas się tłumaczyło, że to jest tak naprawdę to jest wasz zakład. To jest jedyna, jak to się mówi, no w historii taka rzecz, że wy możecie stanowić o tym zakładzie. Jeśli wy go utrzymacie to on utrzyma was. I to się tłumaczyło. Z drugiej strony wprowadziliśmy oszczędności, staraliśmy się tak, że udało nam się na przykład ograniczyć wydatki na naszą tkalnię mniej więcej o 40 procent. Co i tak nie wystarczyło żeby utrzymać zakład, nasz oddział. To była jak gdyb...
więcej
odsłuchaj
I był taki moment, że poproszono wtedy dyrekcję ścisłą naszego zakładu -główną księgową, prezesa. Gdzie wtedy właśnie powiedziano, że jak to jest, że my tyle lat pracowaliśmy na ten zakład. Zostawiliśmy tutaj, jak to się mówi - życie i zdrowie. A nic z tego nie mamy. Że te finanse, wartość tego zakładu gdzieś odchodzi na bok i my nawet nie wiemy gdzie i co się z tym dzieje. I pamiętam, że w tym momencie dyrekcja podjęła decyzję, żeby nam dać jednorazową taką premię wtedy. To była dość wysoka - p...
więcej
odsłuchaj
Udało nam się - takiemu młodemu zespołowi no przedłużyć jak gdyby upadek tego zakładu o cztery lata. Za co pracownicy starsi byli bardzo wdzięczni bo wielu z nich dorobiło do czasu kiedy mogli przejść na wcześniejsze emerytury lub w ogóle na emerytury. I to była dość grupa ludzi także to taka, atak niepisana zasługa, gdzie to się wszystko liczy. Ale to wszystko też, jak to się mówi, no trzeba było jak to się mówi, czasami podchodów żeby zdobywać pieniądze na części zamienne. Czasami nawet zdarzy...
więcej
odsłuchaj
Osobiście jako pracownik, jako obywatel kraju, jako łodzianin spodziewałem się, że jeżeli państwo decyduje się na likwidację przemysłu to wiadomo, że nie od razu - ale zaproponuje jakieś inne rozwiązania. I idąc na bezrobocie pamiętam jak był ten ostatni zakład, ostatni dzień. Pożegnaliśmy się, potem poszedłem na bezrobocie. Miałem rok czasu bezrobocia. Spodziewałem się, że zaproponują mi jakieś inne rozwiązania, jakąś inną pracę. Po prostu jako normalnemu obywatelowi, który no.. któremu się po ...
więcej
odsłuchaj
Mój zakład, konkretnie Rena-Kord - specjalizował się w trzech rodzajach tkanin. Tak jak mówiłem - to były tkaniny z okrywą runową, wątkową - welwety. To były drelichy ubraniowe. Tak żeby było bardziej czytelne - to są takie tkaniny spodniowe, sukienkowe i tak dalej, wkładki. I trzeci rodzaj tkanin, który był najbardziej pożądany a ktoś powodował, żeby to nie szło - to byliśmy jedynym producentem dżinsów w Europie Wschodniej. Zakład mój kupił specjalistyczną maszynę w Stanach Zjednoczonych do pro...
więcej
Jako włókiennik byłem na wcześniejszej emeryturze, bo szkodliwe. Ileś tam lat pani przepracuję w zakładzie, nie pamiętam ile, chyba dziewiętnaście lat, to wtedy może pani na wcześniejszą emerytu...
więcej
Wszystkie działy miały swoje dobre strony i te ciężkie, no. Na tkalni nie było tak, że wszystkie osnowy pięknie szły. Były artykuły, że każdy musiał dostać taki gorszy. Tkaczka nie dostawała samych fa...
więcej
To był przemysł bawełniany ZPB, czyli bawełna przychodziła ze Wschodu. Najwięcej wtedy, jak to się mówi, ze Związku Radzieckiego. Natomiast też był surowiec przywożony, jak pamiętam, z Egiptu. To była...
więcej
No i tam miałem styczność znów z przędzalnią średnio-przędną. No to zdaje się, ja nie pracowałem, ale bardzo często tam bywałem, ponieważ od nas ta przędza z magazynów szła właśnie na tą przędzalnię ś...
więcej
No i została mama i ja. No było ciężko, bo no jak mama nie pracowała, to starałem się jak najszybciej iść do pracy, chociaż młody chłopak, no ale trzeba było pomóc w domu. No były to przecież czasy ni...
więcej
Tam, gdzie na Rzgowskiej pracowałem, to tam było, może nie żłobek, ale przedszkole to było. Jeśli chodzi o fundusz wczasów pracowniczych, również był. Można było wyjechać na wczasy, nawet w ten sposób...
więcej
Na przykład pamiętam, że przy mnie był wypadek. Pas transmisyjny wciągnął rękę pracownikowi. Nieostrożnie chciał założyć ten pas. No, można powiedzieć, że nie przestrzegał przepisów BHP, bo powinien n...
więcej
Może z dziadkiem to nie tak, bo on tylko wspominał właśnie. Bo on z Piotrkowskiego w ogóle pochodził gdzieś. Nie wiem, z jakiej tutaj wioski, ale wtedy był trend. Łódź się zaczęła rozwijać. Były to fa...
więcej
Wycinek z Gazety Łódzkiej wydawanej pod okupacją niemiecką, informujący o zmianie adresów urzędów. Urząd Pracy został przeniesiony z Al. Kościuszki 15 na Zachodnią 53, zaś Komenda Polowa z Placu Wolno...
więcej
