wspomina
Bogdan Kitaszewki
ur. 01.05.1934
BIOGRAFIA
Urodzony w 1933 w Godowiczach (obecnie Ukraina), w 1941 roku wraz z rodziną przeprowadził się do Chełma, stamtąd w 1946 roku do Strykowa. W Strykowie ukończył Powszechną Szkołę Podstawową. Kontynuował naukę w Łodzi – najpierw w Średniej Szkole Zawodowej nr 3 (uzyskana specjalność: ślusarz narzędziowy), a następnie w Technikum Mechanicznym dla Pracujących w Łodzi im. T. Duracza (uzyskana specjalność: technik-technolog).
Jednocześnie od 1950 pracował w Łódzkich Zakładach Kinotechnicznych „Film Polski”: na początku jak uczeń, a następnie na etacie. Od 1960 pracował w dziale konstrukcyjnym na stanowisku samodzielnego konstruktora, potem jako kierownik działu obronnego. W zakładzie zatrudniony do momentu likwidacji ŁZK „prexer” w 1990 roku. Do 2003 roku zatrudniony na pół etatu w WIFAMIE. Żonaty, jedno dziecko. Obecnie na emeryturze. Mieszka w Łodzi.
1 września 1950 roku została podpisana umowa między Łódzkimi Zakładami Kinotechnicznymi „Film Polski“, Izbą Rzemieślniczą, ojcem – bo to jeszcze nie miałem 16 lat – i mną. Umowa na ucznia. I do 1952 roku byłem uczniem. To znaczy na czym polegała moja praca: chodziłem do Publicznej Średniej Szkoły Zawodowej numer 3 na ulicy Kilińskiego 109. To była rzemieślnicza szkoła, pod patronatem Izby Rzemieślniczej. I tam chodzili wszyscy ci, którzy w państwowych zakładach praco...
więcej
W 1952 roku zacząłem chodzić do Technikum Mechanicznego na Sienkiewicza im. Teodora Duracza. Jednocześnie cały czas pracowałem w zakładzie. To była szkoła pięcioletnia, a ja zostałem przyjęty do trzeciej klasy, bo byłem po tej zawodowej. Po ukończeniu trzeciej klasy do wojska poszedłem. I wróciłem z wojska chyba w 1957. Skończyłem technikum w 1959 roku.
więcej
Urodziłem się w małym miasteczku na Wołyniu. Takie małe miasteczko Godowicze. Dla mnie województwo się nie zmieniło. Tu jest łódzkie, tam też jest łuckie. Bo Łuck. Czyli jak ktoś pyta skąd pochodzę mówię „Łuckie“. „Czyli stąd?“ – pytają. „Nie – odpowiadam – łuckie, czyli Łuck”.
Ten zakład – Łódzkie Zakłady Kinotechniczne „Film Polski“ – był taki malutki. Tu była dyrekcja cała, wszystko w tym budynku z przodu. N...
więcej
Do Łodzi się przeprowadziłem w 1959. Mieszkałem na Narutowicza 57. (…) A później na Nowotki dostałem mieszkanie, Nowotki 35. I stamtąd na Teofilów, na Traktorową się przeniosłem. To już ze spółdzielni mieszkanie dostaliśmy. Jak mieszkaliśmy na Nowotki później tam był remont – tam się obsuwało, tramwaje jeździły, kiedyś tam były podkopy. W zastępczym mieszkaniu przy Dworcu Fabrycznym mieszkaliśmy, a później już nam wyremontowali i przyszedł pan, z geodezji chyba, żeby się&n...
więcej
Prowadziłem koło sportowe „Ogniwo“. Z zakładu wszystko było kupione – tenisówki, dresy, cały strój. Graliśmy na tyłach zakładu, z tyłu był taki mały placyk. Graliśmy jeszcze w Helenowie i w parku na Zdrowiu.
Mieliśmy taką restauracyjkę małą, róg Rewolucji i Wschodniej, teraz tam są suknie ślubne. To była „Izabella”. Ta pani to znajoma była, bo myśmy tu na Kilińskiego, gdzie te takie kamienice łódzkie, myśmy tu siedzieli jako spółka. Tam często chodziliśmy na...
więcej
Pojechałem na pierwsze wczasy w 1959 roku. Nad morze. Po pięćdziesięciu latach pojechaliśmy tam ponownie z żoną. Do Sarbinowa. To jest koło Koszalina. Mielno i od Mielna na zachód. Chłopy i Sarbinowo. Rozwinęło się, teraz taka wczasowa miejscowość. Prewentoria dla dzieci tam były. Plaża ładna. Wtedy to był fundusz wczasów pracowniczych. I były dwa domy: Mewa i Ślązaczka. I kino w takiej szopie jeszcze tak. I kawiarnia. Ale było fajnie, bo ta szopa taka przewiewna była i szum morza. A jeszcz...
więcej
Co powiedzieć o pracy w zakładzie? Mam taką humoreskę. Pierwszy dyrektor ŁZK, Ciesielski Czesław, lubił chodzić po warsztacie. A ja wtedy byłem uczniem, przechodziłem wszystkie działy, i pracowałem wtedy na „trasie“. Co to było trasa: taki duży stół, żeliwny, gruby taki, stabilny. Odlewy z piasku trzeba było stawiać na takich tych czterech słupkach, wypoziomować. Ja zaznaczałem gdzie i ile ma tokarz czy frezer toczyć. Myśmy mieli tą taką „paralerkę“ – ale ...
więcej
Jak się robiło soczewki. Były takie urządzenia bujające się i te soczewki były na tokarce formowane, jakby toczone, szlifowane. Później to było przeklejane na takie grzyby, i później kopuła taka była nakładana, proszek, czerwień paryska i zieleń polerska, takie dwa rodzaje tego proszku. To się tak bujało, później to odklejali na drugą stronę, później do sprawdzania, centrowanie później było, takie proste było się wydaje, a do mikrona. Przez tokarkę jest taki przelot. I tam st...
więcej
Na górze budynku od ulicy Nowotki była sala kinowa i w tej sali się odbywały wszystkie uroczystości, szkolenia, zebrania. Koło tej sali było muzeum. I tam były te wszystkie sprzęty ustawialiśmy z kolegami. Wszystkie sprzęty, napisy i tak dalej. Jak przemiany były to muzeum zostało przeniesione na strych. Bo został wybudowany taki „tramwaj“, przejście takie do tego budynku numer 39. Tam zostały umieszczone montaże, wąskiego, szerokiego, projektorów też tych szkolnych. To tam prze...
więcej
Nagle zmarł kierownik działu wojskowego. No i mój szef dzwoni do mnie, żebym skrócił urlop i przyszedł. „Pan siedział naprzeciwko, to pan będzie wiedział, to pan się tym zajmie”. A nikt nie chciał być kierownikiem, bo to wszystko tajne, wojskowe było, to się każdy bał. Ja mówię: „No dobrze, co robić, co mam do stracenia”. No i się tym zająłem. Rosyjski znałem. A przychodziły licencje i trzeba było tłumaczyć, adaptować, czyli pisać karty zmian, uzupełniać, rysunki wykonywa...
więcej
Na Nowotki, jak jest budynek dyrekcyjny, i ten drugi budynek 39, namalowany był ekran i na 1 Maja czy na inne święta z drugiego budynku, z ambulatorium – bo tam ambulatorium się mieściło – wyświetlałem filmy. Przez okno. Ludzie się gromadzili koło fontanny i oglądali.
więcej
W zakładzie prowadziłem Ligę Obrony Kraju. Wyjeżdżaliśmy na różne wycieczki, na przykład do Leningradu, do Armenii w ramach wymiany – oni też tam mieli coś na kształt LOK-u. W Kijowie byliśmy. I jeszcze w Berlinie, i w Pradze. W ciągu tego życiorysu to cztery wycieczki właśnie mam zaliczone z LOK-u. Na takim wyjeździe trzeba było się spotykać z tamtymi. Na Ukrainie też spotykaliśmy się z tamtą organizacją. Był taki wielki wieczór wymiany. W Armenii to samo. Z Armenii mam zdj...
więcej
EC: Jakim Pan aparatem robił zdjęcia?
BK: Pierwszym aparatem jaki tylko na rynku się ukazał, ruski, smiena 8. Najlepszy, jakie śliczne zdjęcia kolorowe robiłem. Aż kolega się dziwił, i to kolega optyk.
więcej
Zdjęcie z kolekcji Edwina Dekkera, holenderskiego architekta, który studiował w Łodzi na początku lat `90. Obecnie prowadzi biuro projektowe http://www.studiomerz.nl/
więcej
Zdjęcie z kolekcji Edwina Dekkera, holenderskiego architekta, który studiował w Łodzi na początku lat `90. Obecnie prowadzi biuro projektowe http://www.studiomerz.nl/
więcej
Tam teraz, gdzie są te działki, to tam były olbrzymie wyrobiska, tam było bardzo głęboko, tam były wielkie wykopaliska tej gliny, bo to było właśnie podłoże gliniaste tam dalej. I z jednej i z drugiej...
więcej
Tutaj po raz pierwszy spotkałem się z taką rodzinną atmosferą w zakładzie, gdzie dowiadywałem się, że bardzo dużo ludzi spotyka się po pracy ze sobą, spędza nawet weekendy ze sobą, także no.. było to ...
więcej
Prowadziłem koło sportowe „Ogniwo“. Z zakładu wszystko było kupione – tenisówki, dresy, cały strój. Graliśmy na tyłach zakładu, z tyłu był taki mały placyk. Graliśmy jeszcze w H...
więcej
Jak jeszcze byłam panienką, to się przychodziło do domu, jeszcze mieszkałam z rodzicami, to też czytałam dużo. Ale miałam w pracy koleżanki, to żeśmy się umawiały, do kina się szło, do teatru. Dużo ch...
więcej
Tam na zapleczu, gdzie teraz jest Galeria, tam chodziliśmy. Ulubione miejsce to jest kościół ewangelicki, tak to się nazywało, na Roosevelta. Gdzie w dni robocze, nie w wakacje chodziło się na majówkę...
więcej
W 1938 roku no to już były takie nastroje i spadochroniarstwo zaczęło się rozwijać. No i kiedyś przyszedł do nas do szkoły jakiś przedstawiciel LOPiP. Liga Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej organizo...
więcej
Ja właśnie w tym przedstawieniu ze składanki sienkiewiczowskiej występowałem jako Bohun. Tam mnie upatrzyła sobie Panna Słoniowska. Rysia ją nazywano w domu. Maria miała na imię. I ona widocznie tak m...
więcej
Właśnie jak zaczęłam pracować w tym zakładzie od '54 roku, mając osiemnaście lat, to mi brakowało dwa tygodnie do osiemnastu lat. A kiedyś młodocianych nie przyjmowali, to nawet mnie nie chcieli p...
więcej
AM: Zawsze wieczorki organizowali. Szło się na noc do pracy, poszło się wcześniej, człowiek się wytańczył, wytego i lekki był przy maszynach potem latać. Jak to w młodym wieku. A potem wszystko tak za...
więcej
Najczęściej to do lasu było, na grzyby tak zwane wycieczki. No rzadko, ale nieraz było pod namioty. Na przykład nad Pilicę się przyjeżdżało. Na takie dwudniowe: sobota i niedziela. W powrotnej drodze ...
więcej
