wspomina
Irena Fabjańska
ur. 10.05.1946
BIOGRAFIA
Urodzona w Strzelinie w 1946 roku, jako dwulatka przyjechała do Łodzi. Jej ojciec pracował jako drukarz w ZPB im. Obrońców Pokoju. W wieku 18 lat, po przerwaniu edukacji w technikum rozpoczęła pracę w 1964 roku w ZPD "Marko"(wtedy im. Marii Konopnickiej). Początkowo pracowała jako szwaczka, później jako brakarka. Pracując w kontroli jakości na dziewiarni przez 30 lat przeglądała dzianinę, w tym tę służącą do przygotowania elementów koszuli (mankietów i kołnierzyków). W 1967 roku wyszła za mąż za Karola Fabjańskiego. W roku 1993 lub 1994, mając 48 lat, wskutek likwidowania zakładów pracy przeszła na świadczenie przedemerytalne obserwując jak wyprzedawane są maszyny dziewiarskie i szwalnicze. Dorabiała w domu szyjąc na maszynie overlock.
odsłuchaj
Najpierw na stażu byłam szwaczką, tak? Później byłam brakarką. Później pracowałam w kontroli jakości, całe trzydzieści lat (śmieje się). No, no i co tam jeszcze, no? Jak tu to ująć? Jak ta praca, na czym polegała, tak? W kontroli jakości pracowałam na dziewiarni, przeglądałam dzianinę, dodatki do, z takich, maszyny dziewiarskie takie saneczkowe były, co robili dodatki do koszul, na przykład kołnierzyki czy mankiety, czy coś. No to też przeglądałam to. No i co? Co tu jeszcze?
JK: A jak pani za...
więcej
odsłuchaj
Ja to akurat dodatki trochę, a później znowuż na dziewiarni, przeglądałam dzianinę. Na koniec. Bo już dodatków nie było. Jeszcze przędzę przeglądałam, w kontroli jeszcze z przędzą miałam do czynienia. Już zapomniałam o tej przędzy, też żeśmy przecież z Wieśką, to żeśmy przy przędzy pracowały. Żeśmy musiały dobierać. Jak zamawiali na dziewiarnię przędzę, żeby nie pomylić kolorów. Jak w kolorach zamawiali, żeby ten sam kolor szedł, żeśmy sprawdzały numeracje.
więcej
odsłuchaj
Tęsknią za komuną, bo za młodością tęsknią te stare. No tak, no bo komuna komuną, ale człowiek jak miał te dwadzieścia parę lat, to nie patrzył kto tam czy sekretarz, czy tam tego. Ważne, że się zabawił gdzieś, no nie? Przecież było kawiarni pełno, dansingi były, nie ta jak te puby teraz, tylko dansingi, no to się latało na zabawę.. Tam się myślało, że komuniści, że rządzą. I ludzie chyba za tym tęsknią, za młodością
więcej
odsłuchaj
A który to był rok? No dziewięćdziesiąty dziewiąty, pierwszy, to już nic, że przestały, już nie było produkcji prawie, mało co, bo nie było zbytu, bo już rynek zalała chińszczyzna, nie było zbytu na te wyroby nasze i się tak zaczęło właśnie likwidacja zakładów w Polsce i w Łodzi, a w Łodzi szczególnie, bo tyle zakładów było. To Łódź była najgorzej przecież. Tak się właśnie zaczęło, bo ja w dziewięćdziesiątym, to był dziewięćdziesiąty trzeci albo czwarty rok, jak poszłam na przedemerytalne. No ta...
więcej
odsłuchaj
Związki zawodowe, no były związki, działały związki zawodowe, ta "Solidarność", ale ta "Solidarność" nic nie dawała. Bo to już później, to już i się z "Solidarności" wypisywali ludzie, bo nie o to walczyli. Jak później szli na bruk bez pieniędzy, bez niczego, to i z "Solidarności" i bez pracy, to i z "Solidarności" się wypisywali. Nikt nie będzie, mówi, składki płacił na nich.
KF: No to były ciężkie czasy były, kto nie miał...
IF: I t...
więcej
Zdjęcie z kolekcji Edwina Dekkera, holenderskiego architekta, który studiował w Łodzi na początku lat `90. Obecnie prowadzi biuro projektowe http://www.studiomerz.nl/
więcej
Zdjęcie z kolekcji Edwina Dekkera, holenderskiego architekta, który studiował w Łodzi na początku lat `90. Obecnie prowadzi biuro projektowe http://www.studiomerz.nl/
więcej
Ja to akurat dodatki trochę, a później znowuż na dziewiarni, przeglądałam dzianinę. Na koniec. Bo już dodatków nie było. Jeszcze przędzę przeglądałam, w kontroli jeszcze z przędzą miałam do czyni...
więcej
A który to był rok? No dziewięćdziesiąty dziewiąty, pierwszy, to już nic, że przestały, już nie było produkcji prawie, mało co, bo nie było zbytu, bo już rynek zalała chińszczyzna, nie było zbytu na t...
więcej
"Komuno wróć!", niektórzy, nie? No prze nie młodzi, wiadomo, że starsi. I tak się zastanawiam, mówię, ja też czerwonego koloru bardzo nie lubię, no, całe życie nie lubiłem i nienawidzę, ale ...
więcej
Teraz ja przechodzę bo to.. mój zakład był na ulicy tutaj Skrzywana to on jest. Ten zakład istnieje, ktoś prywatny ma tam jakieś - nie wiem czy tasiemki robi, nici. Coś tam jest. No to jak przechodzę ...
więcej
Mówię - było mi tak strasznie przykro, że.. że muszę odejść. Że akurat no ja i tak.. i tak.. płakać mi się chciało. Mówię - Boże, starałam się, przychodziłam na te nadróbki też. A teraz tak się chcą m...
więcej
A z resztą innej pracy nie było. Innej pracy nie było, tylko, wie pani, były po prostu fabryki. No to, wie pani, ja akurat trafiłam tam, a tak były przecież fabryki w tym, na Ogrodowej, ten,...
więcej
Tylko każdy mówił, że po prostu, szkoda, wie pani, tych zakładów. Tyle lat przecież to słynęły te fabryki Scheiblera, to wszystko tak, tyle lat były przecież, od dawien dawna. I to zostało zniszc...
więcej
To tak trwało, można powiedzieć, że dwadzieścia lat, Ale był to zespół młody, cały czas zawiązywały się przyjaźnie, powstawały małżeństwa. W tym moim trzydziestoosobowym zakładzie powstały dwa małżeńs...
więcej
Wszystkie działy miały swoje dobre strony i te ciężkie, no. Na tkalni nie było tak, że wszystkie osnowy pięknie szły. Były artykuły, że każdy musiał dostać taki gorszy. Tkaczka nie dostawała samych fa...
więcej
W domu atmosfera była zawsze serdeczna, ciepła. Pełno kolegów przychodziło zawsze do nas, dlatego że to było duże mieszkanie. Chłopcy brali swoje książki, przychodzili i uczyli się. Zamiast u siebie w...
więcej
