wspomina
Jacek Lipiński
ur. 27.03.1953
BIOGRAFIA
Urodzony 27 marca 1953 roku, w rodzinie z tradycjami artystycznymi. Wykształcenie zdobył w Łodzi. Już we wczesnym dzieciństwie przejawiał zdolności manualne i kreatywność. Od 1980 roku prowadzi działalność, obejmującą kaletnictwo, rzeźbiarstwo oraz tworzenie biżuterii. Wykonuje prace z naturalnych materiałów, głównie ze skóry. Samodzielne komponuje matryce, produkuje farby i barwniki, dzięki czemu jego prace mają niepowtarzalny charakter. Odtworzył zapomnianą technologię wyroby kurdybanów, która zaginęła w Polsce ok. 200 lat temu. Jest prekursorem w zastosowaniu odpadku nieużytkowego: sutka bydlęcego. Prezentował swoją twórczość na wystawach krajowych i zagranicznych. W 1990 roku Minister Kultury i Sztuki uhonorował go tytułem Mistrza Rzemiosła Artystycznego. W 1992 został powołany na zastępcę przewodniczącego Komisji Rzemiosł Artystycznych.
To specyficzna technika; przetłaczanie skóry odpowiedniego gatunku. Nie jest to materiał, taki typowy, gdzie laik określa mniej więcej skórę z metra i bierze się i się wycina. Np. płaskorzeźby, które spełniałem ze skóry, w postaci Chrystusa, taka się tradycja w Łodzi wytworzyła. Dwa Chrystusy były wręczane nowym biskupom w katedrze łódzkiej. Tutaj też jeszcze, Papież dostał.
I żeby znaleźć odpowiedni kawałek na taką płaskorzeźbę, to ja musiałem przerzucić setki, setki skór, gdzie w jednym mie...
więcej
W XVI wieku na terenach Polski metr kurdybanu, kwadratowy, kosztował trzy wsie z duszami. Była to astronomiczna suma, bo pierwsze liczono właściwie w zbożu. Potem było złoto, a na końcu te astronomiczne sumy: to było sprzedanie wsi z ludźmi, bydłem i otoczeniem. Także to tylko królowie mogli sobie pozwalać na takie wyściółki ścian. Dzisiaj nikogo to nie zaskakuje, bo mamy tapety tłoczone z papieru. Wtedy jeszcze papieru nie było na naszych terenach. I dzisiaj to nie wywołuje aż takich sensacji, ...
więcej
Będąc u mojego brata w Zduńskiej Woli już jako taki podrostek, poszliśmy, i to po wielokroć poszliśmy, na film fantastyczny Planeta małp. Tam małpy mają znaki tłoczone na mundurach ze skóry. I tak nam się ten film spodobał, że byliśmy, wielokrotnie na tym filmie. Potem ja to zacząłem rozrysowywać. Mój brat mówił: ale taki mundur, to ty przecież już w skórze robisz. To my robimy taki mundur! Będziemy tutaj rządzić ludźmi.
I chyba to był ten bakcyl, który wszedł mi w głowę, bo wiele lat mnie mę...
więcej
Także tutaj tylko mam jeden żal do siebie, bo los tak sprawił, że będąc chłopakiem, zakochałem się w dziewczynie z podwórka, a ona skądś zdobyła katalog przemycony z Berlina, Burda to była prawdopodobnie; gdzie była indiańska torba. Ponieważ była wtedy taka moda, że hipisi inspirowali się Indianami, więc ona chciała koniecznie taką oryginalną torbę indiańską. Nie mogłem zdobyć jakiegoś koloru, bo ta skóra była jakby haftowana w ozdobnikach czyli przebijana i taśmy skóry były przewijane prawo lew...
więcej
Pewnego dnia budowano kościół świętej Teresy, ja chodziłem do technikum budowlanego, na Kopcińskiego. Mój ojciec projektował ten kościół. I widzę olbrzymie bryły kolorowego szkła. To szkło służyło do witraży, takich nietypowych. Witraże są z tych brył połączonych cementem, nie ołowiem tylko cementem. I tego się tam walało, wręcz podniosłem dwie, trzy takie grudki. A jak zobaczyła to moja sąsiadka, dziewczyna trochę młodsza ode mnie: ty wiesz jest na świecie najmodniejsza biżuteria, w postaci świ...
więcej
Życie, życie było czasami burzliwe, gwarantowali to moi rodzice. Moja rodzina pochodzi z Warszawy, mam dość słynnych przodków w sztuce. Mój dziadek był rysownikiem, nazywał się Wacław Lipiński. Jego brat, Henryk Lipiński, pracował w gazecie. Potrafił robić matryce do drukowania, bez używania odwrotności, czyli pisał wspak. Bo potem, jak się robiło odbitkę, to wychodziła prawa strona. Dawniej matryce były z drewna, a w okresie międzywojennym, to wiem z opowieści rodzinnych, że właśnie ten po...
więcej
Kiedyś, idąc przez Manufakturę, niezbyt dawno temu, zauważyłem dziewczynę, w moim wieku, która miała na sobie mój pasek, tzw. łaciaty. Na czarną skórę naszywałem łaty jakby ciosane kamieniem, to taki z pozoru był mur. Zawsze ideą u mnie było wykorzystanie, chociaż jeszcze nie było mody na ekologię, ale wykorzystanie skóry do maksimum. I tutaj ten pomysł też na tym polegał, zresztą z zawodu jestem budowlarzem, mówię, stworzę taki mur. Na tamte czasy, było to lat temu dwadzieścia parę, była moda n...
więcej
Zamieszkałem na początku ulicy Sterlinga. W dużym już mieszkaniu, bo na Rybnej urodził się mój brat. Także było nas już czworo i babcia piąta. To był parter, ale naprzeciwko ulicy Północnej, której wcześniej nie było, Sterlinga zakręcało pod kątem prostym w stronę operetki. I tam, naprzeciwko mnie, był przepięknej urody park. Nazywał się wtedy 19 stycznia. Do pierwszej podstawówki poszedłem, właśnie na ulicę 19 stycznia, obecnie Anstadta, gdzie teraz jest liceum - dwunastka. Park był ogrodzony. ...
więcej
No nagrałem też tak zwane słuchowiska dokumentalne, audycje dokumentalne, różnego rodzaju i o stanie wojennym i wiele innych. Natomiast nagrodę w 1992 roku, o ile dobrze pamiętam, otrzymałem właśnie ...
więcej
Kazimierza Dejmka poznałem w okolicznościach takich trochę dziwnych. On przygotowywał, nie mogę sobie przypomnieć jakiegoś jaki to był spektakl y wtedy pierwszym sekretarzem Komitetu Centralnego był W...
więcej
Żałuję tylko, że nie mogłem, no ze względów finansowych jeszcze wspaniałego wówczas chóru Teatru Wielkiego, bo takie wtedy nie miałem tych możliwości, żeby połączyć te wszystkie wysiłki. A teraz już c...
więcej
I w sześćdziesiątym roku dyrektor Szuster z Telewizji Łódzkiej odszukał mnie i zaproponował mi pracę w Telewizji Łódzkiej. Nie bardzo wiedziałem, co ja mam tam robić, no ale ponieważ, mówi, no warto ...
więcej
Jeszcze z takich rzeczy w siedemdziesiątych latach, no już mniej zajmowałem się ilustracjami muzycznymi w teatrach, chociaż wielu reżyserów od czasu do czasu mnie tam prosiło, no pracowałem z Tadeusz...
więcej
Powodem zajmowania się przeze mnie witrażami był mój przyjaciel – plastyk, który zajmował się wystrojem wnętrz, projektowaniem i wykonywaniem wystroju wnętrza w świątyniach w całej Polsce. I on ...
więcej
Nasze witraże są na całym świecie, to znaczy: robiliśmy nawet witraże w Argentynie, to chyba było najdalej, bo jeszcze w Krzemowej Dolinie. Ciekawostka polega na tym, że istnieje coś takiego jak świat...
więcej
A druga taka ciekawostka, która mi przychodzi do głowy to, mamy rodaka, który mieszka w Dolinie Krzemowej i który tam, zarobił spore pieniądze, ale nie na elektronice, tylko on się niszowo zajął obudo...
więcej
Na początku mojej działalności pierwszą konserwację witraża zabytkowego robiliśmy w pałacu Herbsta w Łodzi. To był witraż duży z takimi aniołkami, z gomółkami, który mieścił się w westybulu czyl...
więcej
Charakterystyczne cechy łódzkich witraży są takie, że jest bordiura delikatna, ale bardzo bogata, to znaczy bogata bordiura otaczająca powierzchnię witraża ograniczająca i zwykle to jest zrobione ze s...
więcej
