Powstanie Samodzielnego Ośrodka Badawczo-Rozwojowego do spraw zegarowych

W którymś tam momencie, nie wiem, kto był wtedy sekretarzem, doszli do wniosku, że przemysł maszynowy w Łodzi jest za słabo rozwinięty. Rzeczywiście byli zaskoczeni, jak ja grzebiąc w tych materiałach, na którejś tam sesji, pokazałem, że średnia płaca w przemyśle lekkim jest na poziomie 55-60% płacy w przemyśle maszynowym. Że niedorozwój przemysłu maszynowego jest wyraźna stratą dla ludzi zatrudnionych w Łodzi, bo dostają mniej pieniędzy, a może jeszcze dużo ciężej pracują, bo nocnej zmiany w maszynówce nie było, prawda, nie było tego pyłu i kurzu, który był u prządek. Zrobiono takie spotkanie i spędzono wszystkich dyrektorów zjednoczeń z ministerstwa przemysłu maszynowego i jeszcze chyba któregoś tam z energetyki i ta władza lokalna ich ochrzaniła, że oni nie budują przemysłu w Łodzi. I prawie każdy z dyrektorów, ja byłem na tym posiedzeniu, przyjął taką metodę. On by zbudował, a pan minister nie daje mu pieniędzy, bo ministrowie tez byli, a dyrektor przemysłu automatyki, zjednoczenia przemysłu automatyki, przyjął, to był stary działacz partyjny, umiał dobrze rozgrywać to, przyjął inną technikę. Powiedział, ja się przyznaję, to nie minister, to ja zapomniałem, to jest moja wina, minister by dał. No to macie jakąś koncepcję? No mówi, mam. Wybudujemy potężny gmach dla fabryki zegarów. A co fabryka zegarów będzie robić? Zlikwidujemy oddział łódzkiego Przemysłowego Instytutu Automatyki Pomiarów, zrobimy samodzielny ośrodek badawczo-rozwojowy do spraw zegarowych. Tam jest taki dyrektor Jadczyk, to go zrobimy szefem, prawda? No i taka wizję roztoczył. Ja pomyślałem sobie tak, że jak powiem, że to jest głupota, to mnie wyleją na zbity pysk. Jeszcze to jest tego samego dnia. Ale oczywiście pieniędzy nie dadzą. Przemianowali na ośrodek, zrobili mnie całkiem samodzielnym, no i tak dojechałem do osiemdziesiątego dziewiątego roku.