Awans i reorganizacja w zakładzie

Jeśli już ktoś miał jakieś wykształcenie, to była szansa na awans, bo to był duży zakład, można było iść do biura, można było być nawet szefem produkcji, nawet po studiach tak zaczynał kierownik nasz, bardzo mądry człowiek. Był po zasadniczej szkole, później skończył technikum, później skończył studia i był wspaniałym kierownikiem. I jeszcze inna kierowniczka, to jest ważne, bo ci ludzie mieli wiedzę: i o ludziach i o pracy. Jak przyszedł tak sobie, dopiero poznawał to co z tego, co mu tam, jak się nie pracuje od podstaw, czegoś nie pozna, to potem nie jest się dobrym, organizatorem, nie jest się dobrym kierownikiem, czy dyrektorem. Wiadomo, że praktyka jest ważna, ale tak myślałam, że w tym dziale można pracować, bo praca ciekawa, fajna. I tak się dopracuje. Ale niestety w dziewięćdziesiątym drugim roku nastąpiła reorganizacja i trzeba było szukać pracy z wielkim trudem, bo już zaczynały się kłopoty. I z wielkim trudem gdzieś tam… A poza tym, tak jak mówię – wiek,  potrzebowano ludzi młodych, bez doświadczenia, a człowiek już w takim zaawansowanym…, trzydzieści parę lat czy czterdzieści to nie jest wiek zaawansowany. No, ale to jakiś czas trwało, długo trwało, chodziłam po różnych firmach i formułka taka: „jakie wykształcenie, jaka praca, no ale niestety, nie potrzebujemy”.