To była dobra waluta wobec złotówki

I teraz trzeba pamiętać, że to była dobra waluta wobec złotówki, która spadała na łeb, na szyję, jej wartość. Dlaczego? Bo to był okres taki, wszystko na kartki było niby, a i tak nie było tego, więc każda możliwość załatwienia jakiejś partii żywności dla pracowników to był duży sukces. Był taki sklepik nawet na terenie zakładu, normalnie jak spożywczy z wędlinami. (…) Niby był nastawiony na sprzedaż, ktoś tam zapomniał śniadania, może iść kupić bułkę, coś do tego. Ale tak normalnie to by tam, jak to mówili wtedy, ocet stał półkach. Natomiast kwitł handel, bo dyrektorzy zakładów się porozumiewali między sobą, bo były zakłady mięsne, i tak to było. My wam tyle kiełbasy damy, a wy nam tyle włóczki bezgotówkowo w barterze. I obie strony były zadowolone. Bo my w sklepiku mieliśmy co kupić, a tamci ludzie mieli włóczki do robót ręcznych, których w sklepie to mowy nie ma, kolejki były, od razu się rozchodziło w oczach to. Żeby to kupić, to był cud normalnie. A to nie było jak w tej chwili w sklepach takiej podaży, więc panie dzielnie na tych drutach tam dziergały, robiły, co się da. Bo teraz to śmiesznie wygląda. Gra niewarta świeczki, można sobie na drutach teraz robić dla przyjemności, bo kosztowo to jest nic w porównaniu z tym, co na półkach leży, ale wtedy to był luksus ta włóczka, więc to był taki towar przetargowy.