wspomina
Ryszard Tarazewicz
ur. 17.11.1942
BIOGRAFIA
Urodzony 17.11.1942 w Baranowiczych Kresach koło Wilna. Wychowany z siostrą przez mamę, tatę zabili Niemcy w 1944 roku. Uczęszczał do Technikum Włókienniczego nr 2 w Łodzi, na Zakątnej. W 1967 ukończył studia na Wydziale Włókienniczym Politechniki zdobywając tytuł magistra inżyniera włókiennika, ze specjalnością z zakresu tkactwa. Jako student przypisany był nakazem pracy do Zakładów Przemysłu Bawełnianego im. Juliana Marchlewskiego (późniejszych ZPB "Poltex") gdzie początkowo był stażystą, a następnie do 1971 roku kierownikiem zmiany na tkalni. Ze względu na uczulenie, decyzją lekarską, został oddelegowany do pracy w biurze konstrukcyjnym zakładu. Skończył studia ekonomiczne na Uniwersytecie Łódzkim. Pełnił funkcję kierownika działu analiz, kierownika działu organizacyjno-ekonomicznego, a następnie kierownika działu inwestycji. Zakłady Przemysłu Bawełnianego "Poltex", w których pracował od zakończenia pierwszych studiów, zostały postawione w stan likwidacji w 1990 roku. Został zwolniony w ostatnim grupowym zwolnieniu. Do otrzymania świadczenia przedemerytalnego zabrakło mu dwóch lat pracy, przysługiwała mu tylko trzymiesięczna odprawa. Czas po utracie pracy w "Poltexie" wspomina jako bardzo trudne doświadczenie. Po zwolnieniu pracował w zakładzie energetycznym.
odsłuchaj
Także plan Balcerowicza, wie pani, co zakładał? Właśnie likwidację takich zakładów państwowych. Nie prywatnych. Prywatna ręka niewidzialna rynku załatwi wszystko dobrze. Ale zapomnieli o jednym. Rzeczywiście zostawili przedsiębiorstwa państwowe, tak zwane strategiczne: kopalnie, elektrownie i inne rzeczy. Chociaż i te strategiczne, jak stocznie, kiedyś później też padały (śmieje się). A z takim włókienniczym przemysłem to kto tam się liczył? W latach siedemdziesiątych przemysł włókienniczy był w...
więcej
odsłuchaj
No i tak się zastanawiałem, co dalej robić i zdecydowałem się, myślę sobie, jeżeli na produkcji nie mogę robić, tam biuro konstrukcyjne, to był epizod tylko w moim życiu, a specjalnie nie było tak dla mnie pracy, postanowiłem pójść na studia ekonomiczne. Na tak zwane studia ekonomiczne na uniwerku na Wydziale Ekonomiczno-Socjologicznym dla inżynierów. No i skończyłem te studia z tytułem magistra ekonomii, drugi fakultet, i po prostu już później zająłem się powiedzmy pracą w biurach Marchlewskieg...
więcej
odsłuchaj
Wie pani, zacząłem jako młody człowiek po studiach, najpiękniejsze lata wtedy są, nie? Także jaki ten komunizm był, taki był, ale chciałoby się powiedzieć "komuno, wróć!", bo się tęskni za byłymi latami (śmieje się). I choćby teraz było znacznie lepiej, to człowiek by tę starość oddał za te młode lata. Ale niestety, wszystko mija, "pantarei" - powiedział Heraklit, bodajże. Także to wszystko przeminęło. A ciekawych rzeczy była cała masa. Głównie politycznych, tam nie tylko pol...
więcej
odsłuchaj
Ci, co wdrażali ten plan Balcerowicza, to oni dokładnie wiedzieli, co robią. Dokładnie wiedzieli. I ci, którzy pozostali podstawieni na likwidatorów z ramienia, powiedzmy, Warszawy, też wiedzieli, co robią. Ale obiecywali ludziom. Tak jak obiecywał likwidator w POLTEXie. Że zdrowe części zostawimy, plan restrukturyzacji opracujemy, wszyscy będą mieli zatrudnienie w tych zdrowych częściach, które będą ekonomicznie opłacalne. Jak się okazało później, to nie było nic nieopłacalne. I ludzie (...) wi...
więcej
odsłuchaj
Ja tylko wspomnę, że w sześćdziesiątym siódmym roku, jak przychodziłem do pracy po studiach, to pracowało prawie dziesięć tysięcy ludzi w tym zakładzie. Natomiast produkcja wynosiła, o ile pamiętam, szczytowym takim rokiem, nie pamiętam roku dokładnie, ale w latach chyba siedemdziesiątych, w pierwszej połowie, osiągnęła prawie sześćdziesiąt pięć milionów metrów bieżących. To jest, ponad półtora razy kulę ziemską można byłoby opasać. To są po prostu trudno astronomiczne cyfry! No ale tak by...
więcej
odsłuchaj
No i tak się zastanawiałem, co dalej robić i zdecydowałem się, myślę sobie, jeżeli na produkcji nie mogę robić, tam biuro konstrukcyjne, to był epizod tylko w moim życiu, a specjalnie nie było tak dla mnie pracy, postanowiłem pójść na studia ekonomiczne. Na tak zwane studia ekonomiczne na uniwerku na Wydziale Ekonomiczno-Socjologicznym dla inżynierów. No i skończyłem te studia z tytułem magistra ekonomii, drugi fakultet, i po prostu już później zająłem się powiedzmy pracą w biurach Marchlewskieg...
więcej
Wejście do baru kawowego "Katarzynka".
więcej
Brama posesji przy ul. Narutowicza 4.
więcej
Fragment kamienicy przy ul. Narutowicza 4.
więcej
Widok witryny apteki, która przed wojna należała do Bronisława Głuchowskiego, a po jego śmierci do jego spadkobierców.
więcej
Widok kamienicy przy ul. Narutowicza 6 i wieżowca, który powstał w mc-u dwóch parterowych drewniaków.
więcej
Widok kamienicy przy ul. Narutowicza 6.
więcej
Od lat 60-tych XIX w. działka należała do rodziny Fischerów. W miejscu parterowego domu, w 1876 r. Franciszek Fischer wystawił dwupiętrową, eklektyczną kamienicę.
więcej
Widok kamienic: ul. Piotrkowska 54 i Narutowicza 1. Kamienica powstała w latach 1889-90 zbudowana prawdopodobnie przez syna Franciszka Fischera, również Franciszka.
więcej
Widok nieistniejących kamienic przy ul. Narutowicza 3 i 5.
więcej
Widok podwórza i kamienicy przy ul. Narutowicza 7.
więcej
Widok podwórza i kamienicy przy ul. Narutowicza 3.
więcej
