Dom rodzinny

No i właśnie w tym '49 roku wylądowaliśmy w Łodzi, na ówczesnej Armii Czerwonej, teraz to jest jeszcze w dalszym ciągu Piłsudskiego, jeszcze dotąd się nie zorientowałam, gdzie się kończy teraz Piłsudskiego, a zaczyna Rokicińska, ale w czasach kiedyśmy się tam znaleźli, to ulica Główna kończyła się, jeśli dobrze myślę, na Targowej, przy Targowej, a dalej była ulica Armii Czerwonej. No więc właśnie ten adres jest dla mnie o tyle ważny, że to jest, no, pierwsze takie dłużej trwałe miejsce pobytu, a po drugiej stronie ulicy, pod numerem 41 była szkoła. To był pierwszy raz, kiedy ja nie musiałam dojeżdżać do szkoły pociągiem czy tramwajem podmiejskim, więc szczęście było ogromne. I ponieważ w tej szkole byli głównie młodzi ludzie wtedy w dość różnym wieku, bo to było charakterystyczne dla wczesnych lat i troszkę późniejszych lat powojennych, że w jednej klasie spotykali się ludzie, powiedzmy, rocznik '34 i '29, bo ten '29 nie miał szansy z czasie wojny się uczyć *(z uśmiechem). Tak to w naszej klasie też różnica wieku była znaczna i różnica zachowań w związku z tym.