Ogrodowa 26 - "na Poznaniu"

Mieszkało się bardzo dobrze. Mój tatuś - Karwański Stanisław - był, jak to ja mogę powiedzieć... nie potrafię znaleźć określenia... w tej chwili to jest to... bym powiedziała, że był... udzielał się w administracji danej dzielnicy. Nie dzielnicy... mieszkaniowej. Jak to? Jak to? Nie wiem... ja byłam wtedy jeszcze przecież dzieckiem. No w każdym bądź razie, jak tam było Dzień Dziecka, to mój tata organizował dla dzieci zabawę. Wylewaliśmy, pamiętam, wodę - ale na tym drugim odcinku, na tym . Bo tutaj jest pierwsza klatka, druga [pokazuje] i stały wzdłuż komórki. I te komórki oddzielały jedną część Ogrodowej 26 od drugiej. Ta mniejsza - pierwsza, druga i trzecia klatka nazywała się "Poznaniem". Na Poznaniu, ja mieszkałam właśnie na Poznaniu. Od Poznańskiego. Bo Poznań... tak, jak mówiłam mieszkali, mieszkały osoby w latach tysiąc... na początku tysiąc... dwudziestego wieku, osoby ściśle związane z właścicielem Zakładu. A więc tak, jak mówię, różni brygadziści, kierownicy, i tak dalej, i tak dalej. Osoby takie pełniące jakieś... nie tkacze. Tkacze dalej. Tkacze, pracownicy przędzalni, prządki, prządki, prządki. I pod 26. - ósmym, to samo. No przecież taki zakład, który liczył 10 tysięcy osób, to nie tylko pracownicy, którzy stali przy... w tkalni przy... tych... maszynach tkackich czy przędzalniczych. Ale również cała masa osób - obsługi technicznej. A więc na przykład mój dziadek, mojej mamy brat... yyy... ojciec, i mój wujek - mojej mamy brat pracowali właśnie w takim charakterze. Mój dziadziuś pracował - taka jeździła fifka - to jest pociąg, który przejeżdżał przez ulicę Ogrodową, jechał tam gdzieś, bo magazyny bawełny tam były.