Ogrodowa 26 - Boże Ciało

Wie pani, tu co roku był najpiękniejszy ołtarz w całej Łodzi przy naszej bramie, jak się wychodzi, to w prawo na tej ścianie. Ksiądz się nie mógł nadziwić. Miałem taki taboret, taki obraz to mam jeszcze w komórce zawiązany, Matki Boskiej, proszę panią. I taboret taki duży, kwadratowy, jak to przykładowo takie te, pomalowany na niebiesko taki ten. To mama na nim stawiała michę do mycia nas, taką dużą, albo balię na ubrania. To był wystawiany tu zaraz jak jest przejście - róg Gdańskiej i tej, co się przechodzi tiu ten na Manufakturę, na samym środku skrzyżowania, bo procesja wychodziła z kościoła i skręcała w lewo, w Gdańską, w Mielczarskiego i tu dookoła były ołtarze. Nasz był czwarty, ostatni ołtarz. No, ksiądz to się nie mógł nadziwić. Byli, mieszkali wspaniali ludzie, co zrobili piękną dekorację, co roku była inna. To się nie mógł zachwycić, tam byli jacyś artyści, plastycy, tacy starzy ludzie - starzy, no starsi ode mnie, to byli dla siebie bardzo młodzi, prawie że, wie pani. To było coś pięknego.