Feniks jako taki dzisiaj nie istnieje

Za tym chodziły różne plotki oczywiście jak w wielu zakładach pracy, że został wyprzedany za bezcen. Nie będę tutaj wskazywał konkretnych rzeczy i konkretnych plotek, bo to nie na tym rzecz polega, jeżeli ktoś by miał na to dowody, to jest bardziej dla prokuratora, niż dla szeregowego pracownika. Można powiedzieć, że zakład pomału słabł, a na koniec ktoś tam zgasił światło. Feniks jako taki dzisiaj nie istnieje. Ja tylko wspomnę jeszcze o zainteresowaniu kilku spółek, które jak gdyby Feniks chciały odkupić, wykupić. Jedna spółka to francuskie LCF. Ja nie będę tłumaczył, co to jest, bo do końca to my sami nie wiedzieliśmy jako pracownicy, co to jest. Miał być pakiet taki socjalny po przejęciu, że nie będziemy zwalniani, że zakład utrzyma przynajmniej przez rok, czy dwa jakieś status quo, czyli będzie tak samo działał jak do tej pory, ale to się nie udało. Trudno mi powiedzieć o przyczynach, w każdym razie to nie wyszło. 
Wcześniej jeszcze mieliśmy takiego nadzorcę, mówiło się o nim Amerykanin. To był taki, na ówczesne czasy, starszy pan niedużego wzrostu, dość miły, uśmiechający się, przeprowadzający, ja bym to nazwał, jakimś tam audytem, ale to bardziej raczej wyglądało... Tak, chodziły słuchy, i tak chyba ja też postrzegałem, że to była osoba, która zbierała o zakładzie jakieś tam informacje, ale to nie były informacje, które miały posłużyć, żeby zakład się utrzymywał na rynku, tylko to były raczej informacje, które miały na celu doprowadzenie zakładu do zniszczenia, dlatego że wtedy powstało wiele spółek i wiele prywatnych zakładów, które zaczęły produkować rajstopy. One były oczywiście konkurencyjne cenowo, ale pod względem społecznym likwidacja tego zakładu była operacją bardzo trudną, bo jednak ileś tysięcy osób straciło pracę. Ja jak się przyjmowałem do Feniksa, było 3600 osób, a jak odchodziłem – 1500.