To był teren olbrzymi

Wszystkie tereny były usytuowane między ulicą Przędzalnianą, Piotrkowską, używam obecnych nazw, Tymienieckiego i Milionową. To jest w prostej linii dwa kilometry na dwa kilometry plus biuro główne, które się mieściło na rogu Targowej i Fabrycznej, w pałacu, tam jest dzisiaj jakaś prywatna szkoła technik wizualnych, czy jakoś to się tam nazywa, nieważne. W każdym bądź razie to był olbrzymi teren i najczęściej w bardzo zwartej zabudowie, jeśli chodzi o nieruchomości, o budynki. Scheibler miał tą zaletę, że on bardzo był podatny na wszelkie nowości maszynowe, które się w tym przemyśle pojawiają. U niego zawsze nowa maszyna, która mogła dać pieniądze, była pierwsza w Łodzi, pierwsza w Polsce. Myślę, że to również skutkowało tym, że my później byliśmy w tej branży postrzegani, że tu u nas musi być najpierw postawione, a potem dopiero sprawdzone, a potem dopiero reszta. I to był teren olbrzymi. W części, gdzie znajduje się strefa ekonomiczna, była przędzalnia, jedna z przędzalń, była tkalnia, były warsztaty, w części na Księżym Młynie, gdzie była klasyczna przędzalnia od czasów, powiedzmy, od początku dziewiętnastego wieku, była przędzalnia. Potem ten fragment miasta był przedzielony stadionem „Włókniarz” i takimi, powiedzmy, rekreacyjnymi elementami, po czym zaczynała się tkalnia i za tkalnią w stronę Piotrkowskiej była wykończalnia. Plus jeszcze wolno stojące, gdzieś tam po drodze rozrzucone budynki, takie jak na przykład budynek przy Tymienieckiego po przeciwnej stronie do tkalni, gdzie była przychodnia zakładowa, lekarska. I budynki, które były na rogu Kilińskiego i Tymienieckiego, w których w części była tam jakaś spółdzielnia pracy, a w części one też należały do fabryki. To był teren olbrzymi.