Festiwal pierwszej Solidarności

I w tym momencie nastał festiwal pierwszej Solidarności w fabryce, która nigdy nie była w awangardzie przemian, która zawsze była czołowym zakładem włókienniczym w socjalizmie, zaczęły się pewnego rodzaju niepewności. Te niepewności wynikały stąd, że nie wiedzieliśmy, co nas czeka, ludzie dzieli się na tych, którzy woleli dawne, i na tych, którzy woleli nowe. Spektakularnych zatrzymań pracy nie było, natomiast atmosfera była już trudna. Potem był stan wojenny, który objawiał się tym, że nasza praca w takiej komórce, która odwiedzała wszystkie poszczególne zakłady w kombinacie, musieliśmy się dostosować do tego, do godziny policyjnej. Był taki czas, kiedy mieliśmy po trzy przepustki po to, żeby poruszać się całą dobę po mieście, po to, żeby poruszać się w obrębie fabryki, i po to, żeby poruszać się w obrębie fabryki z pewną grupą niezbędnych narzędzi, które dla nieuświadomionych mogły wyglądać na, powiedzmy, narzędzia do tego, aby je użyć do celów niecnych. Taki przypadek był w nocy kiedyś. Kiedy z jednym z pracowników musieliśmy się przemieścić z rejonu wykańczalni na przędzalnię, w rejon ulicy Przędzalnianej, i zatrzymał nas patrol milicji, no i było trochę kłopotu.