Rotacje na stanowiskach

(…) rozpoczynała się inwestycja (…) w przędzalni średnioprzędnej i po trzech miesiącach dostałem zadanie, żeby zorganizować tam komórkę automatyki. Dostałem do dyspozycji trzech pracowników, elektryków, którzy twierdzili, że się znają na elektronice. Problem był taki, że stawiano czechosłowackiej produkcji przędzarki, w których pojawiały się bardzo uproszczone komputery, które sterowały maszynami. Oprócz tego dostałem już będącą tam w przędzalni średnioprzędnej czteroosobową brygadę pracowników, którzy zajmowali się komorami klimatyzacyjnymi, austriackimi z jakimś tam już początkiem automatyki. Z tymi klimatykami nie było problemu, tam był solidny brygadzista, praktycznie rzecz biorąc nimi to się nie zajmowałem prawie wcale. Ewentualnie wtedy, kiedy trzeba było podejmować decyzje, ponieważ to był taki czas, myślę, że on w dalszym ciągu istnieje albo może jest zwielokrotniony, kiedy bardzo trudno ludziom podejmować decyzje jakiekolwiek, nawet wtedy kiedy, kiedy mają wiedzę i kiedy są mądrzy. Więc ja wtedy będąc mniej mądry niż ci pracownicy, musiałem podejmować decyzje, wobec czego musiałem powiedzieć od czasu do czasu „tak” albo „nie” i się nie pomylić po to, żeby nie stracić autorytetu. Jakoś udawało się. Natomiast z elektronikami było gorzej, ponieważ nie było pracowników na rynku, którzy by byli dobrzy w tym zakresie. W tym czasie były jeszcze wakacje, więc to był dodatkowy moment, kiedy było nam trudno szukać na rynku. Po wakacjach się troszeczkę pojawiło optymizmu, ponieważ po pomaturalnej szkole przyszła grupa młodych ludzi, dziewczyny, chłopcy, stworzyliśmy grupę, wszyscy młodzi i było fajnie. Grupa zaczęła się docierać, grupa zaczęła się rozumieć, tylko że dziewczyny zaczęły wychodzić za mąż, robić dzieci i znikać. W tym momencie pojawił się problem, chłopcy byli dłużej, ale też odchodzili, rynek się wypełniał elektroniką lepszą, gorszą ale jednak, oni mieli już jakieś doświadczenie, więc szukali lepszej pracy, lepiej płatnej.