poprzedni
Jak ja zaczynałam pracować, to mieliśmy trzy razy w miesiącu pensję. Trzy razy miałyśmy na początku. Potem dwa, a potem raz. To jak ja pamiętam, zaczęłam pracować, to miałam 17 złptych. To tak zwana z...
Rozmówca:
Otrzymywaliśmy raz w miesiącu bony do łaźni
lata | 1950 dodano | 07.01.2019
dodał(a):
melaine koina
Z takich udogodnień, które były wtedy wydawane, to mieliśmy herbatę i kawę zbożową. No i otrzymywaliśmy raz w miesiącu takie bony do łaźni, że można było iść pod prysznic i do wanny. To raz w miesiącu takie coś było. To były takie dodatki. Pensje były nieduże. Rzeczywiście jak zaczynałem pracę, to jako tak zwany uczeń trzysta sześćdziesiąt złotych zarabiałem. To była taka pensja mniej więcej, jak w chwili obecnej no te tysiąc sto złotych gdzieś. Dziewięćset, tysiąc sto złotych. No później zwiększało się po trzech miesiącach. A pracy już otrzymywało się angaż pracownika, takiego stałego pracownika przędzalni. O i wtedy pensja szła z tych trzystu sześćdziesięciu zakładam, na siedemset, siedemset pięćdziesiąt złotych. No w krótkim czasie awansowałem dlatego, że, jak to się mówi, z dziada pradziada byłem włókiennikiem. Ojciec przekazywał mi swoje wiadomości, więc szybko zostałem tak zwanym śrubownikiem, czyli to już takim, co nadzorował całą maszynę i osoby pracujące. Była to jedna lub dwie osoby jeszcze dodatkowo, nad którymi czuwałem, żeby szła dobrze produkcja. Ustawiałem tą produkcję i tak dalej.
Autor:
Nieznany
Licencja:
Creative Commons
komentarze
zobacz również
Do BISTONY poszedłem dlatego, że był nowy zakład, nowy park maszynowy, żeby zobaczyć, nie? To jeszcze się pytałem jej, bo tutaj to chodziłem na śpiąco. Wszystko wiedziałem, gdzie co jest, nie? Ale mów...
Byłem jednym z grupy szesnastu osób, która przyjmowała z Włoch najnowszy wtedy zestaw maszyn do produkcji skarpetek. Matejki tak zwane - dwucylindrowa maszyna. Odbieraliśmy je razem z Włochami, więc u...