Jakbym się znalazła w przedwojennej Polsce

Cztery lata byliśmy w tym Białymstoku. Pytali, czy byśmy nie chcieli zorganizować w Łodzi. No, to chcieliśmy. Jeszcze dali nam tam, tam było dwa pokoje, nie mieli większych mieszkań, a tu nam dali te trzy. A była nas, nas dwoje było, Ania, Marysia no i teściowa, matka mężą, która nam dziećmi się opiekowała. Przyjechaliśmy tutaj na trzy tygodnie, dostaliśmy mieszkanie na Ciesielskiej, bo to jeszcze było niewykończone, ale to detal. Pierwsze moje wyjście na miasto to było zupełnie, jakbym się znalazła w przedwojennej Polsce, bo wyszłam tutaj w dzielnicę, tą bałucką. No ja jeszcze wtedy nie wiedziałam, że to było getto. My jesteśmy na skraju getta, ale no Limanowskiego, to była zupełnie no jak w przedwojennej Polsce. Przede wszystkim w Białymstoku w ogóle nie było sklepików prywatnych, a tu było pełno prywatnego handlu. Także to było bardzo wygodnie w porównaniu.

- A który to był rok?

- To był rok '55. Tak, '55. Na Bałuckim Rynku na jednej z kamienic wisiała reklama „Rodion sam pierze”. Przedwojenna, autentyczna przedwojenna reklama. Znaczy namalowane, to nie wisiało, było namalowane na ścianie. No to jak u nas w Wilnie na Antokolu (?) (śmiech). Także to było takie, nie wiem, przyjemne. W każdym bądź razie swojskie.