Rozbudowa szerokich ulic

Pani sobie nie zdaje sprawy, co się działo w zakładach mechanicznych u Poznańskiego, czyli u dawnego Marchlewskiego, jak nocna zmiana pracowała. Jak się szło późnym wieczorem, czy nie daj boże tak w nocy ulicą Ogrodową na wysokości od ulicy Gdańskiej do al. Kościuszki, do pałacu Poznańskiego. To tam praca trwała non-stop, cały czas, tam była symfonia maszyn grających. Niesamowite to było. (…) Teraz przeobrażenie się tej fabryki. Drżeliśmy, co z tym gmaszyskiem będzie, skoro już wyprowadził się przemysł lekki z Łodzi i szczęśliwym zbiegiem okoliczności ktoś się tym zainteresował, odpowiedni rynek w otwartej strukturze europejskiej i powstała ta Manufaktura. To jest kolejne zjawisko, które mnie interesuje, które sfotografowałem i umieściłem we fragmentach albumu o Łodzi – zdjęcia z Manufaktury. To jest coś pięknego, no na tym przykładzie za naszego krótkiego życia jest zauważalne, jak wszystko ulega przemianie, metamorfozie. A zawsze na lepsze.

Natomiast najwięcej widać zmian w centrum Łodzi poprzez rozbudowę szerokości ulic. Łódź jest o tyle w niekorzystnej sytuacji, że naprawdę przebudować ulicę Kilińskiego czy Sienkiewicza to nie jest taka prosta sprawa. To wszystko trzeba sukcesywnie, pomału. Wchodzić w te wyrobiska starych kamienic – to już architekci nad tym pilnują, bo wiedzą, co można usunąć, a co nowego wybudować. I dzięki temu, tej nowoczesnej architekturze, która w zderzeniu jest ze starą. To są cudowne tematy do fotografowania. Tam w paru przypadkach wykorzystałem to wszystko. Korzystałem tez z rozbudowy biblioteki uniwersyteckiej tutaj w Łodzi, z tego nowego gmachu. Te nowe budynki, które powstały są też bardzo ciekawe. One też w mojej fotografii zaistniały i gdzieś tam będą i w ten sposób przyczynię się w sposób mój, fotograficzny, do oddania hołdu tym zjawiskom.