Obozowiska cygańskie

W takiej pustej przestrzeni, gdzie dzisiaj jest ulica Wieniawskiego, te supermarkety, tam była pusta łąka, ponieważ aż do torów kolei obwodowej - tej, która wybiega z Dworca Kaliskiego w kierunku Pabianic - były puste pola, na których pamiętam bardzo często, chyba czasem dwa lub trzy razy do roku, stacjonowały obozowiska Cyganów. Przybiegaliśmy tam, bo nie musieliśmy się ich bać, to byli dosyć przyzwoici na ogół ludzie i te ich zabawy, tańce, bardzo dużo muzyki, która zawsze przecież dzieciaki bardzo fascynuje.

Ale to, co jeszcze pamiętam również z moich rodzinnych spraw, to matka mnie kiedyś tam posyłała, bo Cyganie trudnili się takim usługowym rzemiosłem troszeczkę. Matka mnie posyłała z takim dużym, chyba pięciolitrowym garnkiem kamiennym do kiszenia ogórków, na domowe potrzeby, który pękł i ci Cyganie potrafili takim miedzianym drutem ściągać te garnki, żeby nie przeciekały. Proszę sobie wyobrazić, jaka musiała być gospodarność tych ludzi, że szkoda było tego garnka wyrzucić i kupować nowy, bo Cygan za niewielkie pieniądze go uratował. I ten garnek pamiętam, musiałem już mieć te osiem lat. Z tym garem tam do Cyganów poszedłem, żeby ten garnek odrutować. To jest jedno właśnie ze wspomnień dziecięcych, z tych cygańskich takich taborów. Teraz kilka lat temu trochę krążyłem po tamtych terenach i proszę sobie wyobrazić, że tam w jednym z tych budynków mieszka jakaś rodzina cygańska.