Anegdota wojenna

Ojciec mój spotkał swojego znajomego, który był na emeryturze, ale przed emeryturą był dyrektorem fabryki Ossera. Bardzo niedawno tą fabrykę rozburzyli. To była fabryka, która właziła na chodnik na rogu Przybyszewskiego i Kilińskiego

On tam był dyrektorem, ale zanim został dyrektorem, to przed pierwszą wojną wysłali go do Turkiestanu na zakup bawełny i on tam pojechał, zakochał się w Rosjance, tą Rosjankę tutaj przywiózł. Ale przyjechał tutaj do Polski już po wojnie pierwszej i wszyscy ludzie, którzy mieszkali w Łodzi, to mieli dokumenty, że są w Niemczech, no bo tu był zabór Pruski i on też miał taki dokument, że jest Prusakiem. Jak wrócił po wojnie, to akurat ta cała historia z przywróceniem polskości mieszkańcom Łodzi i nie tylko Łodzi, oczywiście, już się zakończyła. I on został z tym dokumentem, że on jest obywatel pruski. Śmieszne, bo przed wojną, w tym międzywojniu, to nikogo to tak specjalnie nie obchodziło. I jak Niemcy weszli tutaj w czasie drugiej wojny, to się okazało, że on jest reichsdeutsch. Gdzie jemu było do reichsdeutscha? Absolutnie nie. I nic. No, ale jak reichsdeutsch, to reichsdeutsch. Dostał taki dokument, że jest reichsdeutsch, nie volksdeutsch, tylko reichsdeutsch i wobec tego dom, którego się dorobił w tym międzywojniu został w jego rękach. To taka jest śmiszna sprawa, ale taka była prawda.