poprzedni
Był okres taki, że tu się ktoś zgłosił, tu się ktoś zgłosił, ale zrobienie firanki samej jednej takiej to jest pół roku albo więcej. Nie nadąży się tego jakby nawet człowiek chciał zaspokoić, niech si...
Rozmówca:
Lata 50-te
lata | 1950 dodano | 05.12.2018
dodał(a):
melaine koina
W latach pięćdziesiątych, kiedy było bardzo dużo do robienia, była moda na firanki, a to wszystko w spółdzielni chałupniczej, która była w Łodzi na ulicy Jerzego - „Zorza”. Tam były robione firanki, ale sam haft, bez siatki. Na tamtych siatkach gotowych, maszynowych nauczyła się moja córka, mając lat siedem, tak, jak ja. Zaczęła pierwsze atłaski tak zwane, bo wzory to są ściegi – ścieg zwykły, płócienny, koszykowy, jak teraz nazywają, ścieg gipiurowy, ścieg atłaskowy. Atłaski były najprościej do zrobienia i dzieci się uczyły szybko. Teraz moda na firanki się skończyła ale są ludzie tacy, którzy jeszcze szukają. Pani do nas z Berlina przyjechała – Polka, ale przyjechała tutaj. Zobaczyła w muzeum nasze prace. Była tam powieszona firanka córki i tak się zauroczyła tą firanka, że ona mi dała w zastaw pieniądze i wzięła, „bo ona chociaż musi ją na święta powiesić”. Powiesiła tę firankę, później ją oddała, ale ja w to czasie chciałam jej zrobić taką samą ale nie chciała. Także, są takie miłe wyjątki po prostu, że są takie osoby, których nie interesują prace maszynowe, tylko ręcznie wykonane.
Autor:
Nieznany
Licencja:
Creative Commons
komentarze
zobacz również
Ponieważ ludzie tego nie znają to największa satysfakcją jest, jak widzą naszą pracę przy okazji jakichś festiwali, wystaw. Kiedyś brałyśmy udział na Dniach Łodzi, albo na Jarmarku Wojewódzkim. My wte...
Mamy taką członkinię, która przepięknie wyszywa haft krzyżykowy na sztywniku (bo tam są bardzo cienkie nitki) i co jest najciekawsze wyszywa bez okularów krzyżyki milimetr na milimetr. Mniej więcej &n...