Wszystko, tylko nie kapelusz!

Właściwie zawsze zajmowałam się ubraniami. Lubiłam modę, lubiłam ubrania wszystko, co związane było z odzieżą. A ponieważ moja mama była modystką, to kapelusze dookoła były zawsze, od początku mojego życia.

Najpierw skończyłam technikum włókiennicze, konfekcjonowanie dzianin. Szkoła była fajna, bo można było projektować stroje, brać udział w konkursach, takich na swój projekt odzieży. W takim konkursie nie tylko trzeba było uszyć, ale i wystąpić w tym na scenie teatru, w Teatrze Jaracza lub w Teatrze Nowym. Później ten strój dostawało się na własność. Wszystko kręciło się wokoło ciuchów. Później poszłam na włókiennictwo na Politechnikę, a później ktoś musiał po mamie przejąć zakład. A nie chciałam robić kapeluszy! Wszystko chciałam robić, tylko nie kapelusze. Początkowo jeszcze robiłam swetry, ciekawą dzianinę artystyczną, a później już tylko kapelusze i chciał nie chciał, przejęłam po mamie tę pracownię.