I życie było na tym podwórku

Ja mieszkałem na Ogrodowej 28, gdzie było 12 korytarzy i w każdym korytarzu 24 mieszkania. Godzina policyjna, chyba była od 19ej albo od 20ej, była zamykana brama. I latem się odbywało życie towarzyskie. Grano w karty w „proferansa”, hodowano rybki, i życie było na tym podwórku. Takie szczury latały, półmetrowe. Bo tam była publiczna ubikacja. Każde piętro miało jedną kabinę. Czyli na cztery mieszkania. To nieważne, czy było w mieszkaniu 6 osób czy 3 osoby, ale na jedno. Szczury takie latały, to jak dziś pamiętam. Latem siedziały kumy, każda wiedziała kto z kim przyszedł i o której przyszedł, o której wyszedł. Dzielono się tym. Panowie, jak powiedziałem wcześniej, hodowali rybki, grali w karty, a zimą robiliśmy lodowisko, bo na podwórku było światło, ale światło, ponieważ była godzina policyjna, no to trzeba było wyłączać. No to robiliśmy lodowisko, jeździliśmy na łyżwach zimą. A za nami, za naszym blokiem, wybudowano basen przeciwpożarowy i zrobiono górkę, z tego piachu, co wybrano. No to chłopcy mieli gdzie zjeżdżać na sankach i na łyżwach. No i też właśnie takie wspomnienie z tego basenu. Kiedyś, już po wyzwoleniu, jeździło się na krach. Brało się patyka, kiedy już puszczały lody na tym basenie, to były kry. No i się pływało na krach po tym basenie. A życie odbywało się na ulicy Ogrodowej. Zimą były śniegi duże, mrozy, to jak tu wyjeżdżały dorożki, albo z zakładu wozy, to się człowiek czepiał na tych łyżwach i za tymi wozami tą ulicą Ogrodową od Gdańskiej, tak gdzieś, powiedzmy, ile się dało, tak do cmentarza się człowiek uczepił. A to mu czapkę zabrali, a to panie, oddaj pan tą czapkę, i po tej ulicy tu się odbywało jeżdżenie na rowerze, ale zimą na łyżwach, tu było całe życie.