Gdybym wiedział to, co teraz wiem, nie wiem, czy bym się zajął tym jeszcze raz

Miałbym dosyć duży dylemat, gdybym wiedział to, co teraz wiem, nie wiem, czy bym się zajął tym jeszcze raz, ponieważ dużo rzeczy jest tutaj takich, które mają dosyć mocny wpływ na zdrowie niestety. Bo barwnik ceramiczny to są przede wszystkim tlenki metali ciężkich plus tlenek ołowiu, który osiada w płucach, a barwnik podczas pracy pyli się bardzo mocno w powietrzu i niestety wszystko człowiek wciąga. Plus parę innych chemikalii typu ten eter, też niezbyt ma dobry wpływ na zdrowie. I dochodzi jeszcze do tego wszystkiego trochę nerwowa praca, ponieważ nigdy nie było wiadomo, i do tej pory nie jest wiadomo, czy to, co wkładamy do pieca, jest zrobione, co kosztowało już trochę roboty, czy po wyjęciu nie trzeba będzie tego wszystkiego jeszcze raz robić. W związku z tym to się też nerwów traci, zwłaszcza w momencie, kiedy się okazuje, że jednak niestety trzeba to poprawić i wtedy jest ciężko, bo też nie można przecież klienta w nieskończoność z terminem odstawiać. Także nie wiem, czy przy tej wiedzy, którą mam, zabrałbym się za to jeszcze raz. Bo w sumie wtedy ta decyzja o tym, że zajmę się akurat tym, polegała na tym, że było to zupełnie coś innego od normalnej fotografii, gdzie wszystko niby teoretycznie od człowieka zależy, no bo zależy, wszystko trzeba sobie samemu przygotować. Nie kupuje się materiałów w sklepie typu papier, wywoływacz, utrwalacz, tylko trzeba sobie zrobić emulsję, trzeba ją naświetlić, wywołać, czyli napylić, i utrwalić, to wszystko trzeba samemu zrobić. Nie ma tutaj żadnej rzeczy, które można by było tutaj gotowe kupić. I, powiedzmy, tak jak normalnie na papierze zdjęcia robione, czy tak nawet jak dzisiaj mamy laby, różne maszyny, że z jednej strony się wkłada, z drugiej wyjmuje i to wszystko. Tutaj niestety do tej pory tego nie ma i nie będzie prawdopodobnie, bo jest to niszowa sprawa, tu nikt nie zainwestuje w jakieś maszyny, bo się to nie zwróci nikomu. Trzeba to dziubdziać, że tak się wyrażę, po staremu.