Moda zza granicy

Także tutaj tylko mam jeden żal do siebie, bo los tak sprawił, że będąc chłopakiem, zakochałem się w dziewczynie z podwórka, a ona skądś zdobyła katalog przemycony z Berlina, Burda to była prawdopodobnie; gdzie była indiańska torba. Ponieważ była wtedy taka moda, że hipisi inspirowali się Indianami, więc ona chciała koniecznie taką oryginalną torbę indiańską. Nie mogłem zdobyć jakiegoś koloru, bo ta skóra była jakby haftowana w ozdobnikach czyli przebijana i taśmy skóry były przewijane prawo lewo, no bo oni prawdopodobnie nie mieli jakichś klei, więc to było tak zaklepywane, ozdabiane, we wszystkie odcienie właściwie, w wiele kolorów. Były tam gwiazdy na klapie od tej torby. I po prostu zrobiłem jak mogłem, ale nie dorównywało to oryginałowi. I proszę sobie wyobrazić, że przy obiedzie, oglądam sobie serial Klan, a młoda Lubiczówna wchodzi z moją torbą do kuchni i to trwa ułamki sekund, ale swoje dziecko się pozna. I to właśnie ta zła, niedobra, torba, nieskończona, wedle mnie.

Dla pani byłaby ona skończona, wedle mnie nigdy i to mnie bolało, miałem wtedy z 13 lat, jak ją zrobiłem.