Umierające rzemiosło

Wszystkie zakłady rzemieślnicze, jak Pani przejdzie, to prowadzą starzy ludzie. I wszyscy są na emeryturach. Albo tuż przed emeryturą, po prostu nie mają wyjścia. Siedzą, klepią biedę, i pracują. I czekają na emeryturę. Albo już ją mają, i dorabiają po parę złotych. Albo po prostu chcą sprzedać surowce, które mają. Które zostały, jeszcze trzeba to wyrobić, żeby nie wyrzucić na śmietnik, jeszcze dopłacać za wysypisko. Także, tak to wszystko wygląda.. Nie wesoło, takie czasy. Tak jak tkalnie zostały zlikwidowane, tak i nasza działalność została po prostu zlikwidowana. Wszystko umiera śmiercią naturalną. Zawód bez, bez przyszłości. I dlatego, od dwudziestu lat nie szkolimy uczniów, nie ma pracowników, wykształconych w danym zawodzie, bo ci co byli, to wszyscy poumierali, nie ma kto pracować, a niestety, brak takiej pracy ręcznej, nie zrobi nikt tak który kto przyjdzie z ulicy, czy na przykład pójdę do urzędu zatrudnienia i poproszę o pracownika. On jak przyjdzie, to nie zrobi. On się najpierw musi nauczyć tego zawodu. Kiedyś, żeby się nauczyć zawodu, trzeba było trzy lata na to, i jeszcze później dwa lata stażu, to było pięć lat. Dopiero można było powiedzieć, że był wykwalifikowanym pracownikiem, że mógł zarobić. Tutaj mało tego, że się nauczy, to on jeszcze musi wprawę zdobyć umiejętności, bo to jest praca ręczna. To nie jest tak jak na maszynie, to każdego jednego porostu z ulicy się przyjmie, postawi i maszyna za niego pracuje. A tutaj niestety, tutaj się trzeba tego nauczyć. Trzeba wiedzieć, jak zrobić, żeby było dobrze. Żeby to się od razu nie popsuło. Co do czego, jak poznać surowce. Poznać oprawy. Nie w każdym drewnie można wszystko zrobić. Trzeba wiedzieć, jakie kleje zastosować. Jakie lakiery zastosować. No także, jest tego sporo. Jakie są w ogóle surowce używane w danej branży. Mnóstwo. W związku z tym no trzeba było, niestety, ale długo się uczyć.. W tej chwili to już.. nie ma komu przekazać, nikt nie chce…