Szczotkarstwo

Zajmuję się produkcją szczotek i pędzli wszelkiego rodzaju. Wyroby są efektem pracy ręcznej, nie wykorzystuję maszyn. Niestety w związku z olbrzymim, bardzo tanim importem z Chin, już dawno przestaliśmy być konkurencyjni.

Zakład istnieje tutaj od bardzo dawna, jest  pokoleniowy.  W tej chwili jestem na emeryturze i w taki sposób sobie dorabiam. Kiedyś przyszłam do pracy, normalnie, jako pracownik, tak jak każdy z nas idzie do pracy, tak i ja przyszłam. Nauczyłam się tego zawodu i pracuję. Prowadzę działalność na własną rękę.

To jest już branża nieopłacalna. Po prostu człowiek nie można zarobić na utrzymanie. Ja bym też tu nie pracowała, gdybym nie miała emerytury. Mam emeryturę, pracuję, po prostu traktuję to może jako hobby. Nie jako zarobek. To jest tylko dodatek, dla zabicia czasu w tej chwili. I nic więcej. To nie jest zawód z przyszłością. To wszystko, tak jak każda działalność rzemieślnicza, przyszedł moment, trzeba likwidować, koniec, kropka. Kiedyś, żeby w ogóle można było prowadzić w ogóle taką działalność, trzeba było przede wszystkim zdać egzamin czeladniczy, później po pięciu latach zdać egzamin mistrzowski, ukończyć kurs pedagogiczny, żeby można było szkolić uczniów i pracowało się tak jak w każdym innym zawodzie. Jedni mieli wykształcenie zawodowe, które było kiedyś obowiązkowe, inni mieli średnie, jeszcze inni mieli wyższe, ale oprócz wykształcenia, trzeba było zdać egzamin czeladniczy, nawet, jeśli ktoś miał wyższe wykształcenie, też miał ten obowiązek zdać egzamin czeladniczy, podstawa, i egzamin później, jeśli chciał y zatrudniać uczniów, to musiał zdawać egzamin mistrzowski. Nawet przy wyższym wykształceniu.

Wszyscy już poumierali polikwidowano zakłady. Nie ma już nikogo takiego, kto by tylko i wyłącznie zajmował się szczotkarstwem. To już jest przeszłość. Kiedyś to były wielopokoleniowe zakłady. W tej chwili już nie są. Nawet jeśli dzieci przejmowały zakłady, wtedy, kiedy był popyt na te wyroby. Po prostu z chwilą, kiedy nie można już było zarobić na utrzymanie, każdy likwidował. I tak jest z rzemiosłem. Przyszedł taki moment, ale niestety to nie był zawód dochodowy. Po prostu na przetrwanie, no tak jak ja. Jako hobby, jako dodatek, do emerytury. Żeby nie siedzieć w domu, przychodzę. Na kilka godzin, bo nawet nie ma sensu siedzieć tutaj cały dzień.