Zbierane skarby

Jak robiłem, to babcie jak mi przynosiły, to chciały żeby nie zginęła maszyna, to wycenić ją na jaką, żeby jak zginęła, to jej wartość tam wyceniały. Dużo. Ja mówię, co Pani, przecie ta maszyna to jest nic prze warta. Mówi, proszę Pana, ojciec w posagu mi ją kupił dwie krowy czy krowę sprzedał, żeby to maszynę mi kupić. A Pan tera na pięćdziesiąt złotych ją wycenia? A teraz to już nawet nie przynoszą, bo już tera babcie pewnie poumierały i nawet jak ktoś się pyta, to każę na złom wyrzucić. Bo już mam tam w domu. A ja tu miałem sto maszyn. Cała ta ściana, cała tamta, w koło tych starych maszyn. Poustawianych. No bo to ludzie tam acha złomiarze mi przynosili, to im tam płaciłem na pół litra tak dwadzieścia złotych. I tak sobie do dekoracji te maszyny trzymałem. Jak sklep, jak już to nie szło i sklep założyliśmy, to te maszyny przeszkadzały. To kumplowi dałem, za darmo. Jeszcze mu zawiozłem, bo on miał zakład zarejestrowany na Próchnika. W samym końcu tam. Zawiozłem mu, dałem mu. Mówię, masz, Rysiu, te maszyny, mówię chcesz, czy nie chcesz. Mówi: chcę, wezmę. To musiałem mu zawieźć, zawiozłem mu, dałem mu, i on jak likwidował, plajtował, to mówi, że tam była piwnica, to w piwnicy wszystkie wrzucił i zostały. A ja w domu tak jeszcze ze dwadzieścia sztuk takich lepszych egzemplarzy to jeszcze mam. Mam w piwnicy, taki regalik zrobiłem i se będą. One wszystkie szyjące są oczywiście. Można je w każdej chwili uruchomić. A zakurzone…