Emblematy

Emblematy z różnych maszyn. To tak, czasami od maszyny się oderwało samo, czasami się klienta pytałem, czy mogę wziąć znaczek, czasami się nie pytałem i tak się ich tyle uzbierało. One są, chociaż dwa jednakowe, ale tak to tych maszyn Singerów jest do dziś najwięcej jeszcze u ludzi. Chociaż już bardzo mało. A te to są jakieś takie podobne do do do tych maszyn singerowskich, ale nazwa już inna. Nazwa inna, no bo Singer nie pozwolił. Chociaż Singer nie opatentował maszyny wcale, tylko igłę samą. Która notabene do dziś nie zmieniła się. Ona się zmieniła długością, grubością, ale zawsze igła ma dziurkę w drugim końcu, gdzie jest uchwyt. Bo igła taka do szycia to ma w drugim końcu dziurkę. Na końcu jak gdyby. I się wkłada w towar tym ostrym. Mam takie: płaska, acha, to też płaska, ale zawsze otworek jest tu, w tym końcu. Takie długie, to do kołder właśnie. Dłuższe, grubsze  szpadelkowe zamiast okrągłego to taki szpadelek mają. Po to, że w skórę szczególnie jak wchodzi to,  okrągła nie chce wejść, bo musi rozbić, a jak jest taka szpadelkowa, to rozcina i lekko wchodzi. Ale zawsze otworek jest w tym miejscu. Nie w tym, nie pośrodku gdzieś, tylko zawsze na końcu i Singer opatentował tylko igłę, nie maszynę. To takie nie okrągłe tylko tak ścięte, na taki nożyk. I one wtenczas rozcinają skórę. Tych igieł jest wszystkich cała gama, aha, są jeszcze igły krzywe też. Krzywe. To znaczy się, tak podgięte do podszywania one tak, o, tego, także tutaj nie znać, śladu nie ma, a jest podszyte tu. Ale to nie bardzo zdało egzamin. Później właśnie przeszli na inną metodę, bo to przechodziło na zewnątrz, było znać, trudne w ustawieniach były, ale były takie krzywe igły. Ale też był otworek tu.