Żeby to można było wdrożyć w przemyśle włókienniczym

Różnie, bo to zależy od tego, czy się coś udało wymyślić, jakiś wynalazek. Czy udało się go w konsekwencji tego wszystkiego, co wymyśliliśmy, wdrożyć. Bo przecież nie o to chodziło, żebyśmy sobie po prostu wymyślali coś sztuka dla sztuki. Tylko chodziło o to, żeby to, co wymyślimy, jakieś nowe technologie, czy jakieś nowe pomysły, żeby to można było wdrożyć w przemyśle włókienniczym. Nie zawsze się to udawało.

Nie chciałbym tutaj jakichś takich bardzo technicznych historii opowiadać, ale na przykład nie wiem, czy pani wie, co to jest wyżymaczka? To takie urządzenie składa się z dwóch wałów. I na przykład żeby tkaninę napoić tą substancją, która potem polepszała jej parametry, to puszczało się ją właśnie w tę wyżymaczkę. Był zbiorniczek, wychodziło z tej kadzi i to się odciskało przy odpowiednim ucisku jednego wałka na drugi w zależności od tego, jakie się chciało osiągnąć efekty.

Ttakie urządzenia były w każdym przemyśle włókienniczym, na każdym dziale wykończalni. Natomiast my wymyśliliśmy im coś zupełnie innego. Że to urządzenie składało się na przykład z jednego wałka, że tkanina nie była dociskana, nie męczyła się, tylko szła górą po wałku i w momencie, kiedy spowodowało to, że na nią się mniej nanosiło tej aperytury. Efekty były takie same, ale potrzeba było na to mniej środków, mniej wody i to szło górą po prostu. Próbowaliśmy to wdrożyć w Uniontexie, w zakładach "Obrońców pokoju". O efektach nie będę opowiadał.