Mieszkanie na Karolewie

Dziadek wybudował domek piętrowy, tej budowli pilnował brat mojego dziadka Michał. Taka sknera była. To jak robotnicy budowali ten dom i pierwszy parter zrobili i mieszkanie trzy i pół metra wysokie, to jak przyszedł brat dziadka to powiedział: „Tu państwo nie będzie mieszkać!” Żeby zdjąć tam jak szychtę, żeby niższe było. Oni mówią: „Dobrze zdejmiemy ale musi być zapłacone”, no to już tak zostawił. Ale pierwsze piętro jak budowali to już siedział i pilnował żeby tylko było trzy metry, a korytarz to był taki wąski, że jak człowiek umarł na pierwszym piętrze, to go musieli znieść w prześcieradle i dopiero na dole do trumny włożyć. Takie te schody były wąskie, ciasne. Tośmy mieszkali na parterze, po drugiej stronie korytarza dziadek z babcią. Później na piętrze nad nami mieszkał mamusi brat Józef, a Bronisław, starszy brat mieszkał w mieście, bo on miał odlewnie. Na Wólczańskiej mieszkał naprzeciwko szpitala. Dziadek umarł w trzydziestym drugim roku w marcu, a babcie tego samego roku 9 maja … także potem żeśmy zajęli mieszkanie dziadków – tak, że pokój z kuchnią mięliśmy.