Lata siedemdziesiąte

Jeszcze z takich rzeczy w siedemdziesiątych latach, no już mniej zajmowałem się ilustracjami muzycznymi w teatrach, chociaż wielu reżyserów od czasu do czasu mnie tam prosiło, no pracowałem z Tadeuszem Mincem, z Ireneuszem Kanickim już nie pamiętam w tej chwili tych nazwisk, ich było sporo Panią Krystyną Meissner, znakomitą reżyserką. I w połowie lat siedemdziesiątych do Łodzi na kierownika artystycznego przybył znakomity polski dyrygent i kompozytor Henryk Czyż. Jak on mnie już znał trochę z pracy radiowej, no i nawiązał ze mną kontakt, powiedziałbym, że nawet się z Henrykiem Czyżem, mimo, że nie dorastałem wiedzą dla, w stosunku do niego, zaprzyjaźniliśmy, i ja go namówiłem, żeby on dla telewizji stworzył jakiś program autorski, ponieważ był człowiekiem bardzo inteligentnym, o dużej wyobraźni niesamowitej erudycji, pięknie mówił po polsku, co było też nie bez znaczenia, i on zaproponował taki cykl Nie taki diabeł straszny. To był cykl, który miał szesnaście odcinków. To były koncerty symfoniczne w zasadzie w Filharmonii Łódzkiej, raz w miesiącu, które on prowadził, opowiadał o muzyce, a myśmy to rejestrowali. I tych odcinków było rzeczywiście szesnaście i Czyż zresztą dostał kilka nagród za ten cykl i ja przy okazji również za pomoc, no to było piękne wydarzenie, no koniec lat siedemdziesiątych właściwie tak przeszedł na dużej, intensywnej pracy z mojej strony.