Człowiek z Zachodu

Profesor Sandler ; przecież to był pięćdziesiąty siódmy, ósmy, dziewiąty rok, on uchodził wtedy za ‘zapadnika’ jak to się mówiło, czyli, z Zachodu człowiek, z Zachodu bo wrócił z Paryża, był na stypendium dłuższym. No a wtedy do Paryża to kto wyjeżdżał, prawda? Więc on był dla nas. Garnęło się bractwo do niego, jak muchy do miodu. Nas było kilku, a reszta panienki. Ja sobie wybrałem temat „Julian Klaczko wobec Mickiewicza”. Kto był Mickiewicz to wiadomo, kto był Klaczko to dzisiaj mało kto wie. A to był jeden z czołowych pisarzy polskich 19 wieku, ochrzczony Żyd z Wilna, znakomity pisarz, miał piękny styl. On właściwie wykreował Mickiewicza na stanowisko wieszcza narodowego. O Krasińskim pisał, och i ach, dziwnie jakoś lekceważył Słowackiego przez całe życie, dopiero pod koniec napisał o nim pięknie, że Słowacki to był Veronese polskiej poezji. No więc ten Klaczko nieszczęsny; ja pisałem u samego Sandlera tę pracę iks razy, coś jedenaście razy, zanim ją przyjął. No i, był szczególnie ostry, dowcipny bardzo, dla dziewczyn zwłaszcza; kiedyś na seminarium mówi: „Zwracam się teraz tylko do pań. Żebyście się bardzo uważnie przykładały do waszych prac magisterskich, bo to jest wasza pierwsza i ostatnia praca naukowa w życiu”. No i teraz przyjaźnimy się z Samuelem, ja go bardzo cenię. To jest jeden z najważniejszych znawców literatury pozytywizmu i Bolesława Prusa. Przyjeżdża do Polski z Ameryki, wydaje tu Prusa.