Pierwsza siedziba STS ,,Pstrąg"

A propos teatrzyki studenckie, wtedy właśnie, pod koniec studiów, kiedy już uniwersytet przeniósł się na ulicę Buczka czyli Kamińskiego, Aleksandra Kamińskiego, Wydział Historyczny tam zajmował piękny budynek, tam powstał Studencki Teatr Satyry „Pstrąg”, do którego mnie wciągnęła energiczna koleżanka Basia i gdzie, no, szereg osób dość dobrze zapisanych chyba w dziejach kulturalnych, i nie tylko kulturalnych, Łodzi przez długie lata spędzało czas. Tam te pierwsze takie, nazwijmy to, przedstawienia, dość żałosne, bo to były takie składaneczki piosenkowo-skeczowe i właśnie te pienia o te żale na temat tego, że czapki są brudne, bo podobno od dymu się kurzą, od dymu łódzkiego, że do kawiarni pójść nie można, a my śpiewaliśmy: „Kawiarnia też dla studenta, od czasu do czasu”. Dosyć takie dziecinne to było, ale wyrosło z tego i to potem już się rozwinęło w interesujące przedsięwzięcia i już właściwie możemy z dumą powiedzieć, że to z „Pstrąga” wyrośli tacy, niestety w znacznej mierze już nieżyjący, jak Wiesław Machejko, dziennikarz gazetowy i telewizyjny znany, jak Piotr Hertel, znakomity kompozytor filmowy i pracujący w teatrach zawodowych wiele lat, dla nas Piotruś ukochany, jak Janusz Słowikowski, poeta i pisarz, jak Ryszard Czubaczyński, wieloletni dyrektor Muzeum Miasta Łodzi, a także autor piosenek „pstrągowych”, sporo było tych nazwisk, trudno teraz to wszystko wymieniać, ja tam nawet śpiewałam, prawda, i właściwie wszyscy wszystko robili, bo Jaś Słowikowski był na przykład kurtyniarzem, zanim się okazał wspaniałym autorem tekstów i autorem piosenek. Wszyscy robili wszystko, a technicy z Politechniki robili na przykład prace magisterskie na udźwiękowieniu albo na oświetleniu, organizacji oświetlenia teatrzyku, teatru.